Het
leven dat ons werd toebedeeld
was
geen vakantiereisje
of
een rustige zondagmiddag op een terras
Het
was een estafetteloop
waarbij
we het stokje steeds te laat kregen
aangereikt
en het maar niet konden doorgeven
omdat
de renner voor ons
te
vroeg had ingezet
Buiten
adem en met slechte wissels
bereikten
we de eindstreep
We
hadden de schuld gezocht
voor
al het leed
bij
anderen, onszelf en bij elkaar
Maar
er stond geen naam bij
toen
wij het grote Lot
vroegen
om uitleg
Karmische
bochten en dharmische dwalingen
slingerden
zich als Ida en Pingala
rond
een onzichtbare hoofdstroom
waarlangs
het leven
zich
trachtte te verheffen
En
of we wilden of niet
we
zagen de zin van het zinloze
en
we voelden de kracht van de nederlaag
die
voerde naar dieptes
waar
een minuscuul leven
op
zichzelf kon bestaan
zonder
enig besef van de roerige oppervlakten
of
de geweldige zeeschepen
die
ze bevaren
Voor
ons voltrok zich iedere dag
als
hetzelfde ritueel
We
werden te laat afgezet
en
we moesten te ver vooruit
De
overdracht mislukte
en
we waren verloren
We
zonken dieper dan voorheen
We
zochten naar oorzaken en redenen
in
een woud vol betekenissen
maar
alleen onze adem
werd
steeds beter hoorbaar
en
onze hartenklop
sloeg
steviger de maat van ons bestaan
We
werkten voor een onzichtbare meester
en
onze beloning was een pauze
in
de zware arbeid
Maar
nooit te lang want
de
duivel zou geen kans krijgen
zich
op ons kussen neer te leggen
Verleiding
werd al gesmoord
voordat
ze aan ons verscheen
Wij
konden het kwaad niet overstijgen
want
wij droegen het in ons
In
onze maag die een zweer kreeg
van
de niet te verteren dingen
Toen
de draak zich verhief
om
zijn gal te spuwen over de wereld
bleek
zijn groene slijm een geneesmiddel
en
zijn woede gaf bevrijding
uit
de valse dromen
die
moesten wijken
voor
diepere gevoelens
die
zowel van jou als van mij waren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten