zaterdag 20 augustus 2016

Mijn lief





Het leven dat ons werd toebedeeld
was geen vakantiereisje
of een rustige zondagmiddag op een terras
Het was een estafetteloop
waarbij we het stokje steeds te laat kregen
aangereikt en het maar niet konden doorgeven
omdat de renner voor ons
te vroeg had ingezet
Buiten adem en met slechte wissels
bereikten we de eindstreep
We hadden de schuld gezocht
voor al het leed
bij anderen, onszelf en bij elkaar
Maar er stond geen naam bij
toen wij het grote Lot
vroegen om uitleg
Karmische bochten en dharmische dwalingen
slingerden zich als Ida en Pingala
rond een onzichtbare hoofdstroom
waarlangs het leven
zich trachtte te verheffen
En of we wilden of niet
we zagen de zin van het zinloze
en we voelden de kracht van de nederlaag
die voerde naar dieptes
waar een minuscuul leven
op zichzelf kon bestaan
zonder enig besef van de roerige oppervlakten
of de geweldige zeeschepen
die ze bevaren
Voor ons voltrok zich iedere dag
als hetzelfde ritueel
We werden te laat afgezet
en we moesten te ver vooruit
De overdracht mislukte
en we waren verloren
We zonken dieper dan voorheen
We zochten naar oorzaken en redenen
in een woud vol betekenissen
maar alleen onze adem
werd steeds beter hoorbaar
en onze hartenklop
sloeg steviger de maat van ons bestaan
We werkten voor een onzichtbare meester
en onze beloning was een pauze
in de zware arbeid
Maar nooit te lang want
de duivel zou geen kans krijgen
zich op ons kussen neer te leggen
Verleiding werd al gesmoord
voordat ze aan ons verscheen
Wij konden het kwaad niet overstijgen
want wij droegen het in ons
In onze maag die een zweer kreeg
van de niet te verteren dingen
Toen de draak zich verhief
om zijn gal te spuwen over de wereld
bleek zijn groene slijm een geneesmiddel
en zijn woede gaf bevrijding
uit de valse dromen
die moesten wijken
voor diepere gevoelens
die zowel van jou als van mij waren

Geen opmerkingen:

Een reactie posten