Laat ze slapen, zij die niet willen ontwaken
Laat ze slapen, in hun ondergrondse gang
Je hoeft ze niet te prijzen of te laken
Te vermaken, met gitaarmuziek of zang
Ze willen niets dan de oude liedjes horen
Zo vertrouwd, zo zeker en zo zoet
Je gave zou het ritme slechts verstoren
Alleen het ritme, het ritme dat is goed
Maak niet los, wat vast heeft kunnen groeien
In die jaren van gewoonte en van pijn
Dat men trots, op de sloten en de boeien
De bevrijder, zal onthalen met venijn
Kom niet aan, met een beker vol van leven
Wie vol zijn van zichzelf, hebben genoeg
Probeer geen antwoord; verklaringen te geven
Als er niemand was, die ooit iets aan je vroeg…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten