Geduld

Verwarring komt

als zinloze antwoorden

op overbodige vragen

mijn geest verontrusten

en terugdrijven naar

een zintuiglijke werkelijkheid

die geen aanknopingspunt

kan geven

voor de wereld van de ziel

Angstgedachten

als onderhuidse slangen

verraden zichzelf

als de scheppers

van valse toekomstdromen

die als pijnstillers

de kwelling moeten verzachten

van het vormloze heden

dat mijn hart niet kan grijpen

Het zoeken

dat een valse zoektocht is

bij afwezigheid van wrijving

Het bloedeloze hart

dat geen recht heeft op antwoord

maar toch niet schroomt te verlangen

Het blijven vragen als een kind

dat het leven begerig indrinkt

zonder te weten

wie hem het leven gaf

Geen vader zal zijn zoon

een steen geven

wanneer deze hem gevraagd heeft

om een brood

Maar wie verzadigd is

moet zijn geest ontledigen

van waar hij geen recht op heeft

en rusten in zijn ziel

wil hij zichzelf niet bestelen

van de gave van vervuld zijn

Soms honger ik naar niets

maar verbeeld me een verlangen

want wachten op de dageraad

maakt onrustig

als je de slaap niet kunt vatten

omdat de gaven van de geest

talrijker zijn dan

haar vormen van expressie

De prijs voor een leven

in verbeelding

wordt betaald met

vertraging van de rijping

De geest die mij meevoert

is geduldig

en hoeft geen heraut te zijn

van deze morgen

of de dag die er op volgt

In een verheven woning

klinkt het lied van mijn ziel

onbekend met de kwellingen

van mijn hart

dat als een kleine beker

de oceaan probeert te omvatten

Maar de vader en de zoon

zullen één zijn

in de wereld van de werkelijkheid

Wie in mij behagen heeft

geeft mij een teken

dat neerdaalt

uit een hoge hemel

om op deze aarde

te vervullen

wat recht is en goed

Mijn standplaats is bij de rivier

waar de geest van het water

mij verlost van inbeelding

die ik draag als een last

waardoor het gezang

van vogels

onmerkbaar wordt

en niet langer getuigt

van het leven dat voortgaat

Het water

dat mij herinnert

aan het element waaruit ik besta

Symbool van wassing

en wedergeboorte

als een spiegel

van mijn geest

Soms gerimpeld door

vlagen wind en

ondoordringbaar duister

dan weer op een stille middag

doorstraald met licht

helder en doorschijnend

zicht verschaffend

op bewoners in de diepte

Ik kwam

om te verkondigen

wat ik meende te weten

maar leerde door de pijn

van wat mij werd ontnomen

en niet was gegund

door een zwijgend lot

Wat ik niet kon zeggen

en wat mij tegensprak

vulde mijn bestemming en

leidde me naar huis

naar de wortel van het Ik

om te vinden dat mijn eigen stem

de stem kon zijn van velen

De deuren gaan open

voor wie rust heeft

bij het binnentreden

Een welkome gast

zal niets tekortkomen

in het huis van de overvloed

maar de bedelaars aan de poort

komen niet in de gunst

van de heer des huizes

Zij gaan heen met een aalmoes

en verdwijnen in de nacht