Dit
gedicht over liefde, schrijf ik niet
Want
ik vrees mijn woorden te verraden
De
pijn die het hart het diepste treft
Komt
vaker van de goeden dan de kwaden
Dit
gedicht vol van belofte, schrijf ik niet
Want
ik zou mijzelf eens overschatten
En
mij verbeelden jouw liefde waard te zijn
En
dan aan te komen met mijn lege schatten
Dit
gedicht over het leven, schrijf ik niet
Want
ik ken nog niet de volheid van het delen
Nu
de angst nog laat verkrampen in mijn hand
Wat
ik gekregen heb als kennis voor de velen
Dit
gedicht over de kinderen, schrijf ik niet
Want
ik kan ze nog niet leren vrij te streven
Omdat
de boog voor mijn pijlen altijd brak
En
ik er weinig aan de wind heb meegegeven
Dit
gedicht over dapperheid, schrijf ik niet
Want
nog steeds wacht mij het grote onbekende
Ik
droomde liever, dan die wijde weg te gaan
Waarvan
ik soms het beginstuk wel verkende
Dit
gedicht over wijsheid, schrijf ik niet
Want
tussen ons is het mysterie steeds gebleven
Ik
heb het nooit voor jou in woorden vastgelegd
En
jij schat, hebt het mij nooit kunnen geven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten