Zeldzaam scherp zijn de woorden
Helder en zuiver is het beeld
Eén denkend mens tussen gestoorden
Eén dichter die mij niet verveelt
Een echo van een oude luister
Een lang vergeten koninkrijk
Er is maar één naam die ik fluister
En met de Groten vergelijk
Die tot ons heden niet meer spreken
Omdat geen hart ze nog verstaat
Gesmoorde stemmen in een deken
Van nihilistische middelmaat
De Groten die ons wilden zeggen
“Zoek alleen wat diepgang heeft
Vervloek de wereld en zijn leugens
Die glimlach die je leegte geeft”
Wereld van verloren waarden
Kunstmatig leven, flauwekul
Narcistisch naar zichzelf starend
Van dood of liefde geen benul
Hier is er één die blijft verheffen
Hij smeedt de woorden sterk aaneen
En wat de dwazen niet beseffen
Dat belichaamt hij alleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten