Hoe schitterend concreet, is het leven der realisten
Beslissen is gemakkelijk, de feiten zijn hard
De objecten verschijnen, zo echt en zo tastbaar
en worden maar zelden met iets anders verward
Voor mij, een mens van dromen en gedachten
zijn de stenen straten plooibaar en zacht
De veranderlijkheid van elk ding, elk wezen
maakt alles ongrijpbaar en steeds onverwacht
Hoe helder zonder twijfel, het leven der realisten
De wereld leidt hen, met gebeurtenissen de weg
Waarheid reikt slechts tot waar ogen kunnen kijken
Wat zich niet herhaalt, is voor eeuwig weg
Wie ontkent de feiten, dit stenen plein,
deze stalen machines die iedereen vreest
Zij lijken gedreven door een eigen leven
en nooit geboren, uit een denkende geest
Wie zal beamen wat groeit in mijn gedachten
Wie gelooft in wat zacht is, de ongeboren vrucht
Wie beslist wat mag blijven, verharden tot echtheid
of jammerlijk verdwijnen, als de wind met een zucht
Zoals gewoonlijk... "prachtig". Ik ga ´m delen! Groetjes, Margreth (R. van Hamelen ;) )
BeantwoordenVerwijderen